Kasımpaşa Çocuk Yuvası’nda başladı onun hayatla mücadelesi henüz iki yaşındayken. 14 yıl boyunca devlet yurtlarının himayesinde idi. Aile özlemiyle yanan minicik bir kız çocuğu iken gün geldi Türkiye’nin en çok sevdiği ünlü sanatçılarından biri oldu. Bunu belki kimse tahmin bile edemezdi.
Kasımpaşa Çocuk Yuvası’nda başladı onun hayatla mücadelesi henüz iki yaşındayken. 14 yıl boyunca devlet yurtlarının himayesinde idi. Aile özlemiyle yanan minicik bir kız çocuğu iken gün geldi Türkiye’nin en çok sevdiği ünlü sanatçılarından biri oldu. Bunu belki kimse tahmin bile edemezdi. Ama o başardı. Çünkü “Gece evlerin ışıklarına bakardım acaba hangisi bizim evimiz diye” acılandığı vakitlerde yurttaki öğretmenleri onu müziğe yönlendirdi ve türkülerle sardı o da yaralarını. Devlet yurtlarında büyüdüğü için devlete ait her yeri evi gibi gördüğünü söylüyor sanatçı Şükriye Tutkun. O yüzden hiç çekinmeden ve gururla, “Bana ailem bakmadı ama devletim baktı. Devleti baba bildim. Onun için her şeyi yapmaya hazırım. TRT para bile vermese program yaparım. Çünkü orada da devletin kokusunu alıyorum” diyor.
HİÇ KİMSEYE KIZMIYOR
Parçalanmış bir ailenin çocuğu olmak parçalamadı onun hayatını. Daha bir sıkı sarıldı hayata. İki yaşındayken annesinin “Tuvalete gidiyorum” deyip gitmesine de kızmıyor, durumları iyi olduğu halde kendisini yuvalarda ve yurtlarda büyümeye mecbur bırakan akrabalarına da. Hiç kimseye kızmıyor ve “Canları sağ olsun” diyor. O günleri anlatırken şu ifadeler dökülüyor Şükriye Tutkun’un dudaklarından; “Ailesinden uzakta iki yaşında bir çocuğun yuvada büyümesini ve annemin tuvalete gidiyorum deyip gitmesi hâlâ gözlerimin önünde. Allah razı olsun devletten. Akrabalarımızın hali vakti de yerinde. İsteseler bakabilirlerdi ama bakmadılar. Bana devlet baktı. Meşhur olduktan sonra çok akrabam çıktı tabi. Ama şimdi hiçbirine kızmıyorum. Canları sağ olsun.”
TANSU ÇİLLER'İ SEVDİREN KADIN
Tıpkı ismi gibi şükrediyor Şükriye Tutkun, devletine kendisini yetiştirdiği için. “Gece evlerin ışıklarına bakardım acaba hangisi bizim evimiz diye. Şarkı söyleyerek hem kim kimsesizliğimi unuttum hem de yaralarımı sardım. Benim için müzik her zaman ilaçtı. Hayata tutunmanın bir yoluydu. Hayata müzikle tutundum” diyor. O günlerin yaralarını müzikle, türkülerle sardığını söylerken, "Herkesin kendini ifade ediş tarzı vardır. Ben de müzikle daha doğrusu türkü söyleyerek duygularımı, düşüncelerimi en güzel bu şekilde karşı tarafa aktarabiliyorum. O yüzden müziği çok seviyorum" diyor. Böylelikle matbaalarda, gazetelerde, reklam ajanslarında çalıştığı halde neden müziği tercih ettiği de anlaşılıyor sanatçının. Ve "Yatılı okuldan çıktıktan sonra çalışmak zorundaydım. Yeteneğimi geliştirerek kaligraflık da yaptım, gazetecilik de. Milliyet Gazetesi'nde çalışmıştım mesela. Tansu Çiller'i seslendirmiştim Plastip Show için. Bana "Tansu Çiller'i sevdirdin" diyorlardı. Plastip Show o zamanlar her gün yayınlanıyordu. Liderlere ses veriyorduk. Komedi idi ve sevdiriyorduk açıkçası liderleri" diye konuşuyor.
ŞÜKRİYE TUTKUN: "ÖLMEDİM, YAŞIYORUM"
Ancak muzdarip olduğu konular da yok değil Şükriye Tutkun'un. Mesela merhum sanatçı Naşide Göktürk ile karıştırılmaktan oldukça dertli. "Naşide Göktürk ile 20 sene evvel çalışmalar da yaptık. Tipimizi de benzetiyorlar. İsimler de karışıyor. Naşide hanım hastayken beni de ailemi de 'Geçmiş olsun' dilekleri iletmek için arıyorlardı. "Hasta değilim" dediğimde de hastalığımı saklıyorum zannediyorlardı" diyen sanatçı ölmediğini ispatlamak için adeta haykırıyor ve diyor ki, "İki yıldır doğru düzgün konser yapamadım. Öldüm zannettikleri için. Ramazana dair çok güzel bir konseptimiz vardı. Ölmeden mezara koydular beni. Ama ben ölmedim yaşıyorum."
YURTLARIN BAŞARI KISIMLARI GERİDE KALIYOR
Medya sektörü de Şükriye Tutkun'un eleştirilerinden nasibini alıyor elbet. Tutkun, medyanın sürekli yurtlarda yaşanan olumsuzlukları ekranlarına yahut sayfalarına taşımalarına sitem ediyor. Yaşanan olumsuzlukların yanı sıra güzel şeylerin de yaşandığına, kötü insanların olduğu kadar iyi insanların da olduğuna vurgu yapan sanatçı şöyle devam ediyor konuşmasına; "Benim gibi yurtlarda yetişen bir çok başarı hikayesi olan insanlar var. Ama medya nerede bir taciz, dayak, şiddet varsa onları ön plana çıkarıyor. Genelde yurtların bu kısımlarını ön plana çıkardıkları için başarı kısımları geride kalıyor. Hamur kızartan Sevinç öğretmenim vardı. Annemiz gibi bizi severdi. Adem öğretmenim vardı beni müziğe başlatan. Çok güzel öğretmenlerimiz vardı ve güzel yetiştik. Ben babama 'Baba' demedim. Çünkü babamı görmedim. Devlete baba dedim. Ben devlet çocuğuyum. Tabi dayak da yedik. Ancak dayak ailelerde de oluyor. Ama olumsuz yönlerinin yanında olumlu yönleri de var. Sabahleyin kalktığımızda müzikle jimnastik yapardık mesela. Her birimizi enstrüman çalmaya yönlendirdiler. Allah bin kere razı olsun. Sağlıklı beslendik ve hep spor yaptık. Hep güzel şeylere yönlendirildik aslında."
DEVLETİN BENİ EVLATLIKTAN REDDETTİ
Devlet çocuğu olduğu söylerken devlete olan kırgınlığını da dile getirmekten çekinmiyor Şükriye Tutkun. "Devlet için her şeyi yaparım ama devlet beni evlatlıktan reddetti" diyor. "Neden evlatlıktan reddettiğini düşünüyorsunuz?" sorusuna ise "Yurt çocukları etimi sıkıyor siz gerçek misiniz? Siz gerçekten yurtta mı büyüdünüz? diye. Öylesine önemsiyorlar ki. 'Proje üretelim' diyoruz ama kimsenin umurunda değil. Onun için devlet beni evlatlıktan reddetti diyorum. Ben para pul da istemiyorum. Sadece bir şeyler yapmak istiyorum devletim için. Bana ailem bakmamış ama devletim bakmış. Nasıl onun için bir şeyler yapmak istemeyeyim ki? TRT para bile vermese program yaparım. Kültür elçisi de olabilirim. Yani ne yapabilirsem yapmaya hazırım. Ben devletçiyim. Çünkü devletin kokusunu her yerden alıyorum. Mesela TRT'ye gidiyorum. Devletin kokusunu alıyorum. TRT'yi evim gibi görüyorum. Devlet benim ailem" diyerek yanıt veriyor sanatçı.
HABER: NARİN DEMİRCİ
KAYNAK: Gaziantep Ekspres Gazetesi
Yorum Yazın